My lovely enemies

Demonique Black

Przedstawiłem Ci się jako Louis. Czasami twierdzę, że powinienem był się urodzić jako on. Właściwie, mogę nim być. Stałem się więc dla Ciebie miły i dobry, chciałem, żebyś się przywiązała. Przyjemnie się w to z tobą grało. Musiałaś dowiedzieć się prawdy?



Sweeney Foster

Skoro muszę dzielić z tobą sypialnie, to może też zagrajmy? O, kto dłużej wytrzyma! Czasem chętnie skręciłbym Ci kark. Wiem, że myślisz o tym samym. Ale jesteśmy mili, grzeczni i sympatyczni, jak sąsiedzi z idealnego osiedla codziennie, grzecznie pytający "jak się masz", na przywitanie.



Meredith Lane

Ile jesteś w stanie zrobić? Czy wykonasz każde zadanie, czy mu podołasz? Urozmaićmy ten pobyt, zagrajmy w wyzwania. Ja się przed niczym nie zawaham. Przegra ten, kto czegoś nie zrobi. Kiedy więc moja droga, powiesz stop?

Więc dostanę coś tam super ciekawego coś? ;> Nie mam pojęcia, na co mogę sobie pozwolić. Jedyny pomysł to taki, że mogli poznać się w dniu przybycia dziewczyny do psychiatryka, bo w końcu jest tylko rok tutaj, a on dużo dłużej.

Hum, skoro jest rok, to Riv zapewne był już na oddziale otwartym. Myślę, że rzeczywiście mogli spotkać się w tym jej pierwszym dniu. Ot zagadał do niej. I sądzę, że mógł ją uraczyć porcją całkiem ładnych kłamstewek. Począwszy od uzasadnienia swojego pobytu w tym miejscu, czasu tam spędzonego, skończywszy na historiach "sprzed". Nim jednak wymyślę jakie to były bajki, to czy ona już się dowiedziała prawdy, czy jeszcze to trwa? Nie wiem też jaka właściwie z tego wyszła nam relacja, bo jeżeli te opowieści wciąż trwają, to zapewne Riv będzie widział w niej uroczego rozmówcę, któremu bardzo chętnie, bardzo wiele mówi i tak sobie ją czaruje. A jeśli ona już zna prawdę, domyślam się, że nie tak chętnie słucha jego kolejnych opowieści (niestety zapewne wciąż zmyślonych!).

Można też zacząć od negatywnej strony, że kiedy się poznali, Riv ją nastraszył, bo to równie by pasowało, jednakże nie wiem jak dalej to ulepić.

No nie wiem, może prawda już wyszła na jaw? Ale nie wiem, jaką relację z tego można stworzyć dalej.

(wiemwiem, okropnie długo odpisuje, ale wymyślanie relacji psychopaty z góry nie jest takie proste!)

Więc, River przedstawił się dziewczynie jako Louis, cały czas z nią rozmawiając właściwie udawał, że jest swoim bratem zmarłym we wczesnym dzieciństwie. Wykreował, iż ów Louis jest w szpitalu z powodu depresji. Oczywiście o zamkniętym oddz. nic nie wspomniał. Postanowił prowadzić z Dem jakąś wymyślną grę, chciał by przywiązała się do Louisa. Dlatego był dla niej bardzo miły, ciekaw jak się jej powodzi, czy jej dobrze, źle itp. Oczywiście jak wszystko, tak i to w końcu szlag trafił, wyszło na jaw, że jest Riverem. On nie wyjawiłby jej czemu tu jest, tylko dalej raczyłby kłamstwami - od Ciebie już zależy na ile się dowiedziałaś co i jak.
iiii może teraz to utnijmy, że dopiero co się dowiedziałaś prawdy (ja jeszcze nawet o tym nie wiem) i po prostu zobaczymy jak to będzie dalej? Tak chyba będzie najlepiej.

siema współlokatorze

Okej, będzie ciekawie.

dobra, geju. są współlokatorami, muszą się znać. No to może coś w stylu.
Mieszkają ze sobą już pół roku, no po prostu jakie to piękne. Sweeney jest dzielny, nie bał się, że trafił akurat na Rzekę. Przeciwnie, był zadowolony. To chłopiec bardzo miły z twarzy, co z tego że nienormalny? Blondasy powinny trzymać się razem, prawda? Szczególnie tak kreatywne i bez sumienia. Właściwie na tym opiera się ich cała relacja, jedno wielkie kłamstwo. Jakby ćwiczyli na sobie tą jakże skomplikowaną sztukę przy okazji uśmiechając się z dumą, że temu drugiemu tak dobrze idzie. Nie ma nic przeciwko koledze, nie zamordował go jeszcze we śnie i sam dał radę przeżyć...

no chyba, że to Rzeka go nie lubi i chciał zajebac

Hmmm czyli owszem, żyją o dziwo całkiem zgrabnie, w końcu żaden jeszcze się we śnie nie przekręcił. Aczkolwiek, zawsze pozostaje ta pewna wątpliwość, w końcu kto wie jak się to skończy, skoro ten drugi to psychol. Ładnie się uśmiechają, i choć może rzeczywiście czasem mają ochotę skręcić temu drugiemu kark (nawet nie w nerwach, tylko o tak, ze względu na pewne zapędy), to wciąż do tego nie dochodzi. Jakby właściwie weszli w pewną grę, powiedźmy, że sprawdzającą, który się pierwszy wzburzy, czy coś w ten deseń, ale nie, nie prowokują niczego specjalnie, nic w tym stylu, grzecznie żyją koło siebie. W końcu są przecież kolegami, może nawet wyglądać, że całkiem dobrymi. Ale co się dzieje w ich głowach, już inna sprawa.

takie to ciekawe, że aż nudne. sponio ziom